Uw partner, familielid of naaste heeft moeite met ademhalen. Daar kunnen meerdere oorzaken voor zijn. Op de Intensive Care (IC) wordt uw partner, familielid of naaste met ademhalen geholpen met non-invasieve beademing. In deze folder wordt uitleg gegeven over deze vorm van beademing.

Wanneer een patiënt moeite heeft met de ademhaling is het afhankelijk van de oorzaak hoe de ademhaling het beste ondersteund kan worden.

Als een patiënt problemen heeft met de ademhaling door een toename van een bestaande longziekte of bepaalde hartaandoening is beademing met behulp van een masker meestal toereikend. Deze beademing noemt men non-invasieve beademing.

Wanneer een patiënt ernstig ziek is en daarbij ook problemen met de ademhaling heeft, wordt vaak besloten een zogenoemde tube in te brengen. Een tube is een beademingbuis die via de mond of neus in de luchtpijp wordt ingebracht. Beademing met een tube noemt men invasieve beademing. Deze vorm van beademing komt in deze folder verder niet aan de orde.

De arts zal u uitleggen waarom bij uw partner, familielid of naaste er gekozen is voor non-invasieve beademing.

De patiënt krijgt een masker over de neus en de mond. Dit masker zit vrij strak. Dit is nodig om de beademing goed te kunnen toepassen.

Wanneer de patiënt inademt geeft de machine lucht, druk en zuurstof mee. Hierdoor wordt het ademen vergemakkelijkt en krijgt de patiënt meer lucht binnen. De patiënt hoeft daardoor minder snel te ademen en minder inspanning te leveren. Dit vermindert het benauwde gevoel.

Tijdens de uitademing geeft de machine lichte tegendruk. Door deze tegendruk wordt het zuurstof beter opgenomen in het bloed, waardoor het zuurstofgehalte in het bloed stijgt.

Als er delen van de longen zijn samengevallen zorgt de tegendruk ook voor het heropenen van deze longdelen. Wanneer er vocht in de longen aanwezig is, zorgt de tegendruk dat dit vocht terug de bloedbaan in gaat.

• Tijdens non-invasieve beademing is de patiënt aanspreekbaar en kan praten. Dit in tegenstelling tot de invasieve beademing waarbij het voor een patiënt niet mogelijk is om te praten en soms ook in ‘slaap’ wordt gehouden.
• Non-invasieve beademing kan op elk moment gestopt en gestart worden. Hierdoor kan een patiënt afwisselend zelfstandig ademen of ondersteund worden door de beademingsmachine.
• Non-invasieve beademing veroorzaakt minder luchtweginfecties ten opzichte van invasieve beademing.
• Onderzoek heeft uitgewezen dat de beademingsduur bij non-invasieve beademing korter nodig blijkt dan bij invasieve beademing.
• Een verblijf op een IC na non-invasieve beademing is doorgaans korter dan bij invasieve beademing.

Non-invasieve beademing brengt ook nadelen met zich mee. Zo kan een patiënt drukplekken op voorhoofd, neusbrug en kin krijgen door het strakke masker. Door het gebruik van speciale pleisters worden drukplekken zo veel mogelijk voorkomen.

Doordat het masker tegendruk geeft kan de patiënt lucht inslikken, soms misselijk worden en in zeldzame gevallen overgeven. Bij het overgeven is er een kans dat er braaksel in de luchtwegen terechtkomt waarbij een longontsteking kan optreden.

Voor een patiënt is non-invasieve beademing veelal niet makkelijk te ondergaan. Door de bestaande benauwdheid en daardoor veroorzaakte onrust ervaren patiënten het beademingsmasker als zeer onprettig en oncomfortabel. In overleg met de arts kan de patiënt eventueel medicijnen krijgen om het gevoel van benauwdheid te verminderen.

Het is in deze eerste periode dan ook van belang dat de patiënt gestimuleerd wordt door het team van de IC, maar zeker ook door de partner, familie of naaste. De eerste uren zijn vaak het moeilijkst, maar het is van groot belang dat de patiënt daar doorheen komt, zodat de beademing optimaal kan verlopen.

Ondanks een goede motivatie en de inspanningen van de patiënt, diens naasten en het medisch team kan non-invasieve beademing toch onvoldoende blijken. De patiënt kan bijvoorbeeld zieker worden, waardoor de non-invasieve beademing niet lukt, of onvoldoende effect heeft. Voor de patiënt en alle betrokkenen is dit emotioneel zwaar. De arts zal met de patiënt, partner, familielid of naaste bespreken welke verdere mogelijkheden er zijn.

Een verblijf op de Intensive Care is een ingrijpende gebeurtenis voor zowel de patiënt als diens naasten. Het team zal daarom zoveel als mogelijk ondersteuning bieden gedurende het verblijf op de verpleegafdeling. Hebt u vragen? Stel deze dan gerust aan een van de leden van het IC team.