Koortsstuipen bij een kind

Uw kind heeft een koortsstuip gehad. Dat kan een angstige ervaring voor u als ouder geweest zijn. Misschien heeft u ook vragen over koortsstuipen? Met deze folder hopen we daar antwoord op te geven.

Een stuip of convulsie is een storing in de (elektrische) functie van de hersenen. Zo’n storing veroorzaakt bewusteloosheid en meestal ook spiertrekkingen van armen en/of benen. Bij jonge kinderen is de oorzaak vaak koorts die optreedt bij verkoudheid of keel- of oorontsteking. We spreken dan van een koortsstuip. Dat is wat anders dan epilepsie. Bij epilepsie heeft het kind stuipen en geen koorts.

Ongeveer 5% van alle kinderen krijgt ooit een koortsstuip. Dat gebeurt vooral bij kinderen tussen de 6 maanden en 6 jaar.

Een koortsstuip kan beginnen met smakken, spiertrekkingen en wegdraaien van de ogen. Daarna is het kind bewusteloos. Het kind voelt dan geen pijn. Soms haalt het even geen adem en ziet het wat blauw van kleur. Na een periode van bewusteloosheid (met of zonder trekkingen), komt het kind snel weer bij. Het maakt dan een uitgeputte indruk en valt meestal in een diepe slaap. Soms heeft het kind hoofdpijn.

Koortsstuipen veroorzaken geen schade aan de hersenen. Het kind ontwikkelt zich zoals andere kinderen die nooit een koortsstuip hadden. Het is een onschuldige ziekte. Het geeft geen restverschijnselen. De kans dat het kind later epilepsie krijgt is heel klein. Het hangt af, of epilepsie veel in de familie voorkomt.

Na een koortsstuip moet u uw kind altijd door een arts laten onderzoeken. Deze gaat na of de koorts inderdaad de oorzaak is van de stuip. De arts kan verder onderzoek laten doen, of verder behandelen.

Soms nemen we een kind op om het in de gaten te houden. We kijken dan regelmatig naar de temperatuur, hoe uw kind zich voelt enzovoorts. Het hangt af van de situatie hoeveel keer wij dit doen. Meestal is dit na 3 tot 6 uur. Het kind blijft meestal niet langer dan 24 uur in ons ziekenhuis.

Gemiddeld krijgt één derde van de kinderen die een koortsstuip heeft gehad weer een koortsstuip. Daarom heeft u na de eerste koortsstuip een recept gekregen voor:

• Stesolid – breng dit in via het poepgaatje
• Midazolam – deze spray geeft u via de neus

Het is belangrijk dat u dit medicijn/deze medicijnen in huis hebt.

Meestal gaat een nieuwe koortsstuip vanzelf over. Het belangrijkste is dat u kalm blijft. Zorg dat uw kind zich niet kan verwonden. Leg hem/haar op een zachte ondergrond. Draai uw kind op de zij, zodat het vrij kan ademen. Probeer voeding, braaksel of een voorwerp dat nog in de mond zit, voorzichtig uit de mond te halen. Houdt de aanval na 5 minuten niet op? Alleen als uw kind nog bewusteloos, doet u het volgende:

• Spuit de inhoud van de tube Stesolid via het poepgaatje in de darm van uw kind.

of

• Dien volgens afspraak de spray(s) Midazolam via de neus toe. Doe dit alleen als uw kind nog bewusteloos is.

Meestal stopt de koortsstuip binnen 5 minuten. Soms duurt het langer. Vaak is de koortsstuip al voorbij, voordat u het medicijn geeft. Het is dan niet meer nodig het medicijn te geven.

Stopt de aanval niet nadat u het medicijn heeft gegeven? Dan mag u, alleen als het met u is afgesproken, een 2^e keer het medicijn geven. Heeft u 2 keer het medicijn gegeven? Bel dan met 112. Zij brengen uw kind voor controle en behandeling naar het ziekenhuis.

Heeft uw kind vaker last van koortsstuipen? Laat uw kind onderzoeken door de arts in het ziekenhuis. De arts kijkt of de koorts de oorzaak is van de koortsstuip of iets anders.

• Jonge kinderen hebben regelmatig koorts. Dat hoort bij hun leeftijd. Het is moeilijk te voorkomen. U kunt proberen de koorts in beeld te brengen. Meet de temperatuur regelmatig en overleg met uw huisarts. U kunt hieronder aantekeningen maken wanneer uw kind koorts of koortsstuipen heeft. Kleed uw kind luchtig als hij/zij koorts heeft. Laat het onder een dunne deken slapen.
• Zorg dat u Stesolid/Midazolam in huis heeft. Neem het ook mee als u weggaat.
• Bedenk dat koortsstuipen in het algemeen onschuldig zijn. Neem na een koortsstuip altijd contact op met uw huisarts.